Lekcja: "˝O Bogu uśmiechniętym...˝ - liryka księdza Jana Twardowskiego"
Prawdziwe suplikacje rozpoczynają się od słów "Święty Boże! Święty Mocny! Święty a Nieśmiertelny…". W wierszu mamy jednak przekorny obraz Boga, którego najważniejszym atrybutem jest uśmiech.
Jest to wizerunek różniący się od powszechnie przyjętego wyobrażenia wszechmocnego Stworzyciela. Bóg uśmiechnięty to Bóg bliższy ludziom, serdeczny, pochylający się nad swym stworzeniem. Musi być też obdarzony poczuciem humoru, skoro kazał "żyć wiewiórce i hipopotamom".
Na uśmiech zasługuje i różnorodność boskiego stworzenia i nadmierna powaga teologów. O uśmiech rozjaśniający ciemność prosi też podmiot liryczny utworu.
